Οι αιμορροΐδες είναι ογκίδια αγγειακού ιστού, οι οποίες προβάλλουν από τον πρωκτό. Η εμφάνιση των ογκιδίων αυτών οφείλεται κατά βάση στην χαλάρωση των αγγειακών ιστών της περιοχής που βοηθούν στην συγκράτηση των κοπράνων και στην αφόδευση
Ταξινόμηση Αιμορροΐδων
Οι αιμορροΐδες ανάλογα με το μέγεθος και τον τρόπο εμφάνισης τους κατατάσσονται σε:
Εσωτερικές αιμορροΐδες:
• Α΄ βαθμού
Οι αιμορροΐδες πρώτου βαθμού δεν προβάλλουν καθόλου έξω από τον πρωκτό αλλά μπορεί να αιμορραγήσουν
• Β΄ βαθμού
Οι αιμορροΐδες δευτέρου βαθμού προβάλλουν μόνο κατά την διάρκεια της αφόδευσης και επανέρχονται αυτόματα μέσα στον πρωκτό
• Γ΄ βαθμού
Οι αιμορροΐδες τρίτου βαθμού επανέρχονται στον πρωκτό μόνο με βοήθεια
• Δ΄ βαθμού
Οι αιμορροΐδες τετάρτου βαθμού παραμένουν πάντοτε έξω από τον δακτύλιο του πρωκτού
Εξωτερικές αιμορροΐδες:
Οι εξωτερικές αιμορροΐδες είναι αγγεία κάτω από το δέρμα του πρωκτού, οι οποίες διατείνονται και συνήθως είναι επώδυνες ενώ κάποιες φορές σπάνε και αιμορραγούν.
Συμπτώματα Αιμορροΐδων
Το βασικότερο πρόβλημα που δημιουργούν οι αιμορροΐδες είναι η αιμορραγία. Το αίμα που χάνεται μπορεί να είναι σε αρκετή ποσότητα, οπότε μπορεί να εμφανισθεί σιδηροπενική αναιμία. Εκτός από αυτό, οι αιμορροΐδες μπορεί να προκαλέσουν πόνο, δυσφορία, αίσθημα ατελούς κένωσης, αίσθημα καύσης, εκροή υγρών και κνησμό. Δείτε αναλυτικά όλα τα συμπτώματα των αιμορροΐδων ανά ημέρα.
Αίτια
Τα ακριβή αίτια των συμπτωματικών αιμορροΐδων είναι άγνωστα.[1] Υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που θεωρείται ότι παίζουν κάποιο ρόλο, όπως: ακανόνιστα συνήθεια εντέρων (δυσκοιλιότητα ή διάρροια), έλλειψη σωματικής άσκησης, διατροφικοί παράγοντες (δίαιτες χαμηλές σε φυτικές ίνες), αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (παρατεταμένη πίεση, ασκίτις, σχηματισμός ενδοκοιλιακής μάζας ή εγκυμοσύνη), γενετικοί παράγοντες, απουσία βαλβίδων εντός των αιμορροϊδικών φλεβών και το γήρας.[2][3] Άλλοι παράγοντες που θεωρείται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, το παρατεταμένο κάθισμα,[4] τον χρόνιο βήχα και τη δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους.[5] Ωστόσο, τα στοιχεία που στηρίζουν αυτούς τους συσχετισμούς είναι ανεπαρκή.[6] Κατά την εγκυμοσύνη, η πίεση που ασκεί το έμβρυο στην κοιλία και οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν τη διόγκωση των αιμορροϊδικών αγγείων. Ο τοκετός οδηγεί επίσης σε αυξημένες
Πρόληψη
Πρόληψη με α) την αύξηση των φυτικών ινών στη διατροφή (πράσινα λαχανικά, χόρτα, προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως, κ.λπ.), β) τη μείωση των τροφών που μπορεί να δράσουν ερεθιστικά (καρυκεύματα, οινόπνευμα, καφεΐνη), γ) την αύξηση πρόσληψης υγρών, δ) τη σωματική άσκηση (κίνηση), ε) τη ρύθμιση των κενώσεων σε καθημερινή βάση.
Συντηρητική Θεραπεία
Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται συνήθως σε διατροφή πλούσια σε διαιτητικές ίνες, πρόσληψη υγρών για συνεχή ενυδάτωση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη αγωγή, ρηχά λουτρά Sitz και ανάπαυση.
Η αυξημένη πρόσληψη ινών έχει αποδειχθεί ότι έχει βελτιωμένα αποτελέσματα,και μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγές στη δίαιτα ή την κατανάλωση συμπληρωμάτων ινών. Δεν υπάρχουν, ωστόσο, αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τα οφέλη από τα λουτρά σε οποιοδήποτε στάδιο της θεραπείας.Θα πρέπει να περιορίζονται σε 15 λεπτά/τη φορά σε περίπτωση που επιλέγονται ως θεραπεία.
Υπάρχουν πολλές ουσίες για τοπική χρήση καθώς και υπόθετα για την αντιμετώπιση των αιμορροΐδων, ωστόσο δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση τους.
Ουσίες που περιέχουν στεροειδή δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για περισσότερες από 14 ημέρες, διότι ενδέχεται να προκαλέσουν λέπτυνση του δέρματος. Οι περισσότερες ουσίες περιέχουν συνδυασμό ενεργών συστατικών. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: προστατευτικές κρέμες όπως γέλη πετρελαίου ή οξείδιο ψευδαργύρου, αναλγητικές ουσίες όπως λιδοκαΐνη και αγγειοσυσταλτικές ουσίες όπως επινεφρίνη. Τα οφέλη των φλαβονοειδών αμφισβητούνται με πιθανές παρενέργειες.